Witaj,
Jeśli zaglądasz na tę stronę, to znaczy, że temat nerwicy lękowej nie jest Ci obcy. Być może ktoś z Twoich bliskich ma ten problem, a może Ty sam. Niezależnie jednak od tego, kogo dotyczy zaburzenie, jesteś w dobrym miejscu.
Ta strona powstała aby pomóc osobom zmagającym się z różnego rodzaju lękami, napadami paniki, zamartwianiem oraz obsesjami i natręctwami, a także ich rodzinom, bliskim i przyjaciołom.
Na początek chciałabym, abyś przeczytał i uświadomił sobie kilka podstawowych spraw:
1. Nerwica to choroba. Taka sama, jak cukrzyca, alergia lub coś innego. I należy ją leczyć, tak, jak się leczy anginę lub zapalenie płuc. Nerwica jest zachłanna na nasze życie – jeśli pozwolisz – zabierze Ci Twój czas i wszystko, co lubisz, kochasz, co sprawia Ci frajdę. W zamian zostawi pustkę, lęk, frustrację, przerażenie, czarne scenariusze czy zamartwianie i kompulsywne czynności nic nie wnoszące do Twojego życia.
2. Nerwica lękowa to nie głupota, wariactwo czy Twoje dziwactwo. To nie jest nadmierna czystość, ostrożność lub skrupulantyzm. Nie oznacza też tchórzostwa czy choroby psychicznej. „Dziwne” i niechciane myśli, że zostaniesz pedofilem lub kogoś skrzywdzisz są tylko myślami. Zamartwianie się, że w każdej chwili Tobie lub komuś z Twoich bliskich może wydarzyć się coś złego są również tylko „produkcjami” mózgu. W dodatku „produkowanymi” przez zaburzenie, a nie oznaczającymi rzeczywistość czy Twoje „prawdziwe” pragnienia. Nie są też dowodem, że jesteś świrem, głupkiem czy innym wariatem. Dowodzą tylko, że cierpisz na nerwicę lękową. I choć bardzo się tego boisz, te myśli wcale nie popchną Cię do nieprzewidzianych czynów ani nie ziszczą się nawet, jeśli przestaniesz je kontrolować lub unikać.
3. Na nerwicę nie pomoże żadne logiczne tłumaczenie, że nie ma się czego bać, że to nieprawda, że nic się nie stanie. Nie pomoże unikanie myśli, ani sprawdzanie czy coś stanie lub nie. Większość osób z nerwicą logicznie rozumie irracjonalność myśli, ale nie radzi sobie z lękiem, który pojawia się po tych myślach.
4. Nerwicę da się wyleczyć. Trzeba tylko wiedzieć jak – po to są psychiatrzy i psychoterapeuci. Jedni pomagają lekami, aby obniżyć lęk, zamartwianie się, przymus i obsesje, drudzy uczą jak sobie radzić z trudnymi, często niechcianymi myślami, przymusem wykonania kompulsywnej czynności, a także z wielkim, wszechogarniającym lękiem.
5. Przyda Ci się akceptacja swojej nerwicy. Choć być może buntujesz się, że akurat Ciebie to spotkało, szukasz, kto zawinił, pytasz dlaczego tak jest lub po prostu wstydzisz się swoich „dziwactw” zaakceptuj swoją chorobę i naucz się z nią żyć, tak, jak żyje się z alergią. Nie musisz jej kochać. Po prostu przyjmij, że tak jest. Jedni mają alergie, inni nerwicę.
6. Pamiętaj, że leczenie jest trudne i długie, a nerwica lubi powracać w nowej formie. Nie zrażaj się potknięciami i upadkami, które najprawdopodobniej będą się pojawiać. Ważna jest wygrana wojna, a nie przegrana bitwa. Dlatego znajdź dobrego terapeutę (najlepiej poznawczo-behawioralnego – to najbardziej skuteczna forma terapii w leczeniu nerwic), który specjalizuje się w leczeniu tego typu zaburzeń. Poznasz mechanizmy rządzące nerwicą, jej przyczyny oraz techniki i strategie radzenia sobie z napadami paniki, zamartwianiem się i wymyślaniem najczarniejszych scenariuszy, lękiem czy obsesjami i kompulsjami. Razem pokonacie nerwicę.

Pozdrawiam serdecznie i życzę wytrwałości w walce z nerwicą.