Orientacja seksualna
Orientacja seksualna to pociąg romantyczny i/lub seksualny wobec kobiet, mężczyzn lub osób obu płci. Wszystkie orientacje - heteroseksualna, homoseksualna i biseksualna - są traktowane jako prawidłowe warianty seksualności człowieka. Osoby homoseksualne stanowią około 5% populacji.
W obszarze psychologii, seksuologii i psychiatrii badania naukowe dotyczące zdrowia osób homoseksualnych są prowadzone od około 100 lat. W oparciu o ich wyniki można stwierdzić, że żadna orientacja nie wpływa sama w sobie na zdrowie psychiczne czy fizyczne człowieka. Orientacja heteroseksualna, homoseksualna czy biseksualna nie wpływają na rozwój emocjonalny, intelektualny czy moralny. Dlatego w latach 70-tych wykreślono homoseksualizm z listy chorób.
Rozwój orientacji seksualnej jest procesem skomplikowanym. Badania wskazują, że odbywa się głównie pod wpływem czynników biologicznych. Orientacji nie można dowolnie kształtować. Nie istnieją oddziaływania psychologiczne czy medyczne, które mogłyby w sposób trwały zmienić czyjąś orientację seksualną. Co więcej takie próby zmiany orientacji wiążą się z poważnymi, niekorzystnymi skutkami psychologicznymi. W środowisku naukowym wzbudzają są uznawane za nieetyczne i krzywdzące.
Osobom nieheteroseksualnym (oczywiście poza trudnościami, które nie mają związku z orientacją seksualną) możemy zaoferować:
- wsparcie psychologiczne;
- psychoterapię ukierunkowaną na poznanie i eksplorację własnej tożsamości seksualnej (orientacji seksualnej)
- psychoedukację dla nich i ich bliskich, rodzin
- edukację i warsztaty, standardy postępowania dla miejsc pracy, szkół
- psychoterapię ukierunkowaną na radzenie sobie ze stresem mniejszościowym (codzienny stres, na które narażone są osoby należące do stygmatyzowanych grup mniejszościowych)
- psychoterapię par i rodzin
- psychoterapię ukierunkowaną na problemy współistniejące